بیکاری بالای نسل جوان، طلاق فزاینده، خیانتهای عاطفی، کودکان کار، تحریم، آلودگی هوا، ناامنی اقتصادی و سیاسی، زلزله های پیاپی، آتشسوزیهای مکرر و …

مسخره نیست درباره ” منِ خشنود” صحبت کنیم ؟

دقیقا مهمترین وقتی که باید درباره خشنودی و رضایت و معنای زندگی صحبت کنیم الان است.
چگونه و با چه تنظیمات ذهنی، توانگران در این همه بحران در جا نمیزنند و مولدتر میشوند و خانواده هایشان را بهتر میتوانند حفظ کنند؟
آیا توانگر احمق است و خود را به نفهمی میزند؟ یا از مرحله دردکشیدن عبور کرده است؟
الان میبینم در شرایطی که خیلی ها از بازی کشیده اند بیرون و به ناامیدی افتاده اند،
بعضی فعالان اقتصادی خوش فکر، در تکاپوی فروش بهتر هستند و سمینارها در این راستا تنظیم میشه: فروش در دوران رکود و ….
ولی من یافته دیگری دارم و تجربه اش را هم دارم که باید الان تمرین کنیم چطور ارزش بیشتر برای زندگی ها باید ایجاد کنیم، این امری فراتر از فروش بیشتر است که در جامعه فعلی ایران حال خراب کن است و به بقیه مردم این حس را میدهد که میخواهند به شیوه های جدید جیبمان را خالی کنند!
توانگری محصول شانس نیست بلکه بازی کردن درست در همه موقعیتهاست.

برایند نظرسنجی های انلاین و تلفنی انجام شده از دانشجویان این درس

وقتى تنهایى فلسفى خود را میپذیریم، درى گشوده میشود در زندگیمان که بتوانیم با توقعى کمتر از بقیه اطرافیانمان، از زندگى لذت ببریم و خشنودى عمیق ترى را تجربه کنیم.

برداشت از واقعیت یا خود واقعیت!؟ 

اگر ذهن نتواند بین برداشتش و واقعیت تفکیک کند، در صورتی که برداشت‌های فرد، مختل و غیرتوانگرانه و سرکوب‌کننده باشد، حتی اگر واقعیت از جنس بهشت باشد، این فرد در مسیر شکست قرار دارد.
پس اگر کسی بر روی برداشت‌هایش کار کرده باشد، به جرات می‌گویم که این آدم به همین راحتی‌ها شکست نخواهد خورد.

قصه اضافه کردن رایگان درس گفتارهاى جدید به درسهاى غیرحضورى چیست؟

تاکنون ۱۵۷ دقیقه درس به همین من خشنود بعد از رونمایی اضافه شده است.

منطق منِ بچه حسن آباد به مخاطبان صفحه ام این است:

باید به خاطر پولى که یکبار داده اى، صدبار حال کنى؛ اینو از غذاخوریهای بازار یاد گرفتم نه کتابهاى بازار؛ قدیم میرفتیم بازار و بعد خرید و گشت و گذار میچپیدیم تو غذاخوریهاى شلوغش و سینى رویى ها و مجمعه هاشون؛ غذا را که شروع میکردیم به خوردن، یهویى از آشپزخونه یه سینى ته دیگ میاوردند تو سالن غذاخورى و واسه بشقاب همه، یه تیکه میگذاشتند که حالى مضاعف داشت؛ وراى خود قیمه یا کوبیده میچسبید؛ خیلی اوقات تیکه جوجه و کوبیده و برنج اضاف هم تعارف میزدند، الانم تو بعضى شاورما فروشیهاى عربها و ترکهاى لندن، سالاد و سبزى رایگان قبل غذات میگذارند که ته بندى کنى؛ کار ما که تغذیه روحه، کمتر از غذاخوریها نیست که، منم انگاری مدلم اینه مثلا درباره یک درسى که تو غیرحضورى داده ایم شیش ماه قبل، یهویى نکته از وجودم، مخم ، لای سوالات بچه ها یا کلاس و کتاب جدیدى که میخونم، میجوشه و کى بهتر از دانشجویان سابق همون درس که کیفش را ببرند؟ ما خیلى هنر کنیم اینه که خدا به اندازه همون سینى ته دیگ اضافیه، اَزمون خدمتِ درست قبول کنه، در این صورت بارمون رو بسته ایم. مخلص.

یکی از جذابترین بخش های سمینار حضوری من خشنود بخش بازی زندگی بود که در بخش غیرحضوری نیز با درج نکات کلیدی بازی تقدیمتان شده است.

چرا این درس بدرد من میخورد ؟ (Why)

بیکاری بالای نسل جوان ، طلاق فزاینده ، خیانتهای عاطفی ، کودکان کار تحریم و آلودگی هوا و ناامنی اقتصادی و سیاسی و زلزله های پیاپی و آتشسوزیهای مکرر و ... مسخره نیست درباره " من_خشنود" صحبت کنیم؟ دقیقا مهمترین وقتی که باید درباره خشنودی و رضایت و معنای زندگی صحبت کنیم الان است. چگونه و با چه تنظیمات ذهنی ، توانگران در این همه بحران در جا نمیزنند و مولد تر میشوند و خانواده هایی بهتر میتوانند حفظ کنند؟ آیا توانگر احمق و است و خود را به نفهمی میزند ؟ یا از مرحله دردکشیدن عبور کرده است ؟ الان میبینم در شرایطی که خیلی ها از بازی کشیده اند بیرون و به ناامیدی افتاده اند ، بعضی فعالان اقتصادی خوش فکر ، در تکاپوی فروش بهتر هستند و سمینارها در این راستا تنظیم میشه : فروش در دوران رکود و .... ولی من یافته دیگری دارم و تجربه اش را هم دارم که باید الان تمرین کنیم چطور ارزش بیشتر برای زندگی ها باید ایجاد کنیم، این امری فراتر از فروش بیشتر است که در جامعه فعلی ایران حال خراب کن است و به بقیه مردم این حس را میدهد که میخواهند به شیوه های جدید جیبمان را خالی کنند !

در این دوره چه عایدم خواهد شد ؟ (What)

در بحرانهاست که گنجها پیدا میشوندبرای برنده شدن کافیست بازنده نباشیمکلیدی ترین باور مرکزی برای رسیدن به حال خوبچگونه در بحران ها دوام بیاوریم؟ استعاره ی بازی زندگیشاید حواست نیست که اشتباهاتت را تکرار میکنی (تمرین عملی)